“Ούτε κατάρτι ούτε φανάρι, ούτε ένας χτύπος μηχανής”
Απανεμιά, κουφόβραση,
ήχοι της αντίπερα όχθης, μακρινοί
…και κάπου εκεί τρυπώνει η ελαφριά θαλασσινή αύρα που προκαλεί- γεννάει λες- την εσωτερική φωνή. Τον μακρόσυρτο, γεμάτο συνειρμούς μα πάντα σιωπηλό μονόλογο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου