ΗΧΟ-ερωτηματολόγιο ( μια λίγο πρόχειρη ανάρτηση..)

Ερ. Προσπάθησε να ανακαλέσεις και να αφουγκραστείς νοητά, ακούσματα από το ηχοπεριβάλλον της καθημερινότητάς σου. Τί ακούς;
Απ. Τον τρελό απέναντι από το σπίτι μου, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ποδοβολητά, φωνές εργατών, κινητά τηλέφωνα, σκόρπιες μουσικές.

Ερ. Αν γινόταν να μετουσιωθείς σε ήχο, τί ήχος θα ήσουν το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ;
Απ. Το πρωί θρόισμα, το μεσημερι τζιτζίκι, το βραδυ γδούπος.

Ερ. Κάποτε ο γιατρός συμβούλεψε τον Μπετόβεν να περάσει λίγο χρόνο σε ένα ήσυχο μέρος όπου θα μπορούσε να ξεκουράσει την αδύναμη ακοή του.Έχεις νιώσει ποτέ πως τα αυτιά σου χρειάζονται ξεκούραση; Ποιοί ήχοι καθιστούν την ακοή σου εξουθενωμένη;
Απ. Όχι, η ακοή μου ποτέ δε χρειάστηκε ξεκούραση ως τα τώρα. Υποθέτω οτι οι ήχοι που κουράζουν ειναι αυτοί που δε διαλέγεις, αλλά ζεις στην επικράτειά τους.

Ερ. Ήχοι που σου προκαλούν συγκίνηση.
Απ. Ανθρώπινοι ήχοι, γέλια, φωνές, τα παιδιά να παίζουν μπάλα. Επίσης ήχοι εργατικοί. Σιδηρουργεία, οξυγονοκολλήσεις, φαναρτζιδικα. Οι ηχοι της φυσης δε με συνεπήρανε ποτε.

...

Jean-François Millet, " ΟΙ Σταχτομαζώχτρες"

Σκυφτές στη Γη, πλάτη ο ουρανος. Ήχοι από μεσημέρι κι απάνω τους ο ψίθυρος του θερισμού. Ανασκαλέματα, τραβήγματα, ξεριζωμοί, το ξερό με το χλωρό συνομιλούν.

Ο μονότονος ρυθμός της επαναλαμβανόμενης κίνησης δυναμώνει την ένταση των “από μέσα ήχων”. Στο σώμα, το αναπόδραστο του εσωτερικού ακούσματος:

στριμώχνεται ανάμεσα στα μάτια και στ’ αυτιά

από το στόμα έξω δε βγαίνει

-βουβή λαλιά!

Caspar David Friedrich, "Η είσοδος στο νεκροταφείο"

Ηχοτοπίο γεμάτο φόβο.Ανθρώπινες κινήσεις που διστάζουν- πώς να ορθώσουν ανάστημα μπροστά στη νεκρική σιγή;

Η πάχνη θαρρείς και μονώνει τη σιωπή, την προστατεύει από τους έξω ήχους: της βλάστησης και του αέρα.

Salvador Dali, " Γυναίκα στο παράθυρο"

“Ούτε κατάρτι ούτε φανάρι, ούτε ένας χτύπος μηχανής”

Απανεμιά, κουφόβραση,

ήχοι της αντίπερα όχθης, μακρινοί

…και κάπου εκεί τρυπώνει η ελαφριά θαλασσινή αύρα που προκαλεί- γεννάει λες- την εσωτερική φωνή. Τον μακρόσυρτο, γεμάτο συνειρμούς μα πάντα σιωπηλό μονόλογο...

Pierre-Auguste Renoir, "Χορός στο Bougival"

Η μουσική, ο κόσμος, οι κουβέντες, το γέλιο. Τα βήματα του χορού, ήχοι απ΄τη συντονισμένη κίνηση των σωμάτων κι η μελωδία απ΄της γλυκιάς ανάσας το πλησίασμα.

Σήμερα η μέρα...

Σήμερα η μέρα επέρασε γεμάτη πρόσχαρους θορύβους«

της γειτονιάς μου παίζοντας εύθυμα εκράξαν τα παιδιά,

και προς το βράδυ απ’ το βουνό μια συντροφιά κατέβηκε

κι ώρα με γέλιο και φωνή επλημμύρισε το δρόμο.

Χειμερινός ήλιος γλυκός την κάμαρά μου εζέστανε

παντού απλωμένος μαλακά, στους τοίχους, τα βιβλία.

Τυρανικά, απ’ τα τωρινά κι απ’ τα παλιά δεν ήρθανε,

Καθημερνές συντρόφισες, οι λύπες να με ζώσουν.

Μόνο χαρές, τρελλές χαρές, μες την ψυχή μου εξύπνησαν,

και γέλασαν και κράξανε και μόλους κελαηδήσαν,

της μέρας όπου πέρασε, τους εύθυμους αχούς.

ΚΛΕΩΝ ΠΑΡΑΣΧΟΣ ( 1894-1964)

Ηχητικό ημερολόγιο

Ξυπνητήρι, η βρύση στάζει, το παράθυρο τρίζει, η πόρτα κλείνει. Βήματα, θόρυβος από τον δρόμο, συνομιλίες ανθρώπων, καλημερίσματα, τηλέφωνα χτυπούν.Kλείδωμα πόρτας. Δυνατός αέρας σκορπίζει παντού τα πεσμένα φύλλα. Μικρά παιδιά φωνάζουν δυνατά ενώ κάποια άλλα μαλώνουν. Ακούγονται μελωδίες, κάποιοι τραγουδούν…